ماده ۷ – احضار شهود، زیان دیدگان، نمایندگان آن‌ها و کارشناسان
۱ – در صورت ضرورت شهود، زیان دیدگان، نمایندگان آن‌ها و کارشناسانی که در قلمرو طرف متعاهد دیگر سکونت دارند، می‌توانند برای تحقیقات اولیه یا محاکمه به قلمرو طرف متعاهدی که پرونده در آنجا مطرح است احضار شوند.
۲ – شهود، زیان دیدگان، نمایندگان آن‌ها و کارشناسان که بر اساس احضاریه تحویل داده‌شده به مراجع قضائی طرف درخواست شونده، در مراجع قضائی طرف متعاهد درخواست‌کننده حاضرشده‌اند، صرف‌نظر از تابعیتشان بابت هر عمل ارتکابی در کشور محل اقامتشان که مربوط به قبل از تاریخ ورود به کشور طرف درخواست‌کننده باشد، قابل پیگرد ازلحاظ کیفری یا اداری نبوده و نمی‌توان آن‌ها را از این بابت بازداشت یا مجازات کرد. این اشخاص در رابطه با شهادت و اظهارنظر کارشناسی خود در پرونده‌های کیفری، قابل پیگرد کیفری یا اداری یا مجازات نمی‌باشند.
۳ ـ افراد مندرج در بند (۲) این ماده چنانچه قلمرو کشور درخواست‌کننده را در عرض یک هفته بعدازاین که مرجع قضائی تحقیق‌کننده اجازه خروج از کشور را به آن‌ها بدهد ترک نکنند، درحالی‌که قادر به ترک آنجا بوده‌اند، از حمایت‌های مقرر در این ماده برخوردار نخواهند شد. مدت‌زمانی که این افراد نتوانند به دلایل خارج از اختیار خود قلمرو طرف متعاهد درخواست‌کننده را ترک کنند جزء مهلت مقرر در این بند محسوب نمی‌شود.
۴ – کارشناسان و در صورت درخواست، شهود، زیان دیدگان و نمایندگان آن‌ها که توسط طرف متعاهد دیگر احضار شده‌اند، حق مطالبه مخارج سفر و اقامت در خارج و جبران عدم دریافت دستمزد در محل کار در ایام سفر را از مرجع احضار کننده دارند. علاوه بر این کارشناسان می‌توانند برای انجام کارشناسی، حق‌الزحمه نیز دریافت کنند. مبالغی که به شخص احضار شونده تعلق می‌گیرد، باید در احضاریه قید شود. در صورت درخواست احضار شوندگان، طرف متعاهد احضار کننده پیش‌پرداخت لازم برای تأمین هزینه سفر را پرداخت خواهد نمود.
۵ – احضار زیان دیدگان، شهود یا کارشناسان ساکن در قلمرو یکی از طرفین متعاهد توسط مرجع قضائی طرف متعاهد دیگر، نباید همراه با تهدید به جلب در صورت عدم حضور در نهاد مذکور باشد.
