ماده ۱۰ – دعوت گواه یا کارشناس
۱ – درصورتی‌که در جریان تحقیقات مقدماتی یا دادرسی در قلمرو یکی از طرفین نیاز به حضور گواه یا کارشناس مقیم قلمرو طرف دیگر باشد مراجع دادگستری صلاحیت‌دار طرف درخواست‌کننده دعوت‌نامه‌ای برای حضور گواه یا کارشناس به‌طرف درخواست شونده ارسال خواهند داشت. اشخاص مندرج در این بند در رابطه با حضور خود و قبول دعوت طرف درخواست‌کننده آزادانه تصمیم می‌گیرند.
۲ – اشخاص موضوع‌بند (۱) این ماده که بدون توجه به تابعیتشان توسط مرجع دادگستری طرف دیگر احضار و داوطلبانه حاضرشده‌اند را نمی‌توان در قلمرو طرف مزبور در رابطه با اعمالی که قبل از گذشتن آن‌ها از مرز ارتکاب یافته است، بازداشت نمود یا مشمول مسؤولیت کیفری یا اداری یا مجازات کرد. چنین اشخاصی در قلمرو آن کشور در رابطه با اظهارات یا نظرات کارشناسی یا اقداماتشان که موضوع دادرسی است را نمی‌توان بازداشت یا مشمول مسؤولیت کیفری و اداری یا مجازات کرد.
۳ – چنانچه گواه یا کارشناس ظرف مدت پانزده روز پس از دریافت اخطار مبنی بر عدم نیاز به حضور وی، قلمرو طرف درخواست‌کننده را ترک نکند از تضمین پیش‌بینی‌شده دربند (۲) این ماده برخوردار نخواهد بود. مدت‌زمانی که طی آن گواه یا کارشناس آزادانه و به دلایل خارج از اراده خود نتواند قلمرو طرف درخواست‌کننده را ترک کند، جزو مهلت مقرر در این بند محسوب نخواهد شد.
۴ – گواهان و کارشناسانی که بنا به دعوت در قلمرو طرف دیگر حضور می‌یابند، حق‌دارند مخارج سفر و اقامت در خارج و اجرتی که در روزهای سفر از آن محروم شده‌اند را از مرجع دادگستری درخواست‌کننده دریافت نمایند. علاوه بر آن کارشناسان، مستحق دریافت حق‌الزحمه انجام کارشناسی می‌باشند. در دعوت‌نامه باید وجوه پرداختی به شخص احضار شونده مشخص شود؛ در صورت درخواست، طرف درخواست‌کننده پیش‌پرداخت هزینه‌ها را تأدیه خواهد نمود.
